Reizen: Faröer

De Faröer Hiernaast dan nog maar eens de kaart van de eilanden. Tórshavn ligt op 62°N en bijna op 7°W. Dat is dus 120 mijl noordelijker dan Lerwick op de Shetlands en 240 mijl ten zuiden van de poolcirkel. Daar hoeft u geen "koude rillin-gen" van te krijgen; de langjarige gemiddelden van de temperatuur wijken weinig van elkaar af. Het regent er wel veel; 1500 mm/jaar. Overal zie je dan ook waterbe-ken, stroomversnellingen en watervalletjes. De eilanden worden omspoelt door de "Golfstroom" en dat tempert het klimaat. Het vriest er niet veel, tenzij de wind uit het noorden waait, maar dat duurt nooit lang. Het weer is bij-zonder wisselvallig; wat hier in een week plaatsvindt, dat gebeurt op Faröer in één dag... De eerste dag na aankomst gebruiken we om uit te rusten en de directe omgeving te verkennen. Dan stellen wij ons op de hoogte van de mogelijkheden die er zijn. Er zijn bus-verbindingen met de meeste plaatsen en natuurlijk, afhan-kelijk van de weersomstandigheden, veerboten. Wij be-sluiten een auto te huren en de eilanden op eigen gelegen-heid te gaan verkennen. Hoofdmiddel van bestaan is de visserij. De schepen zijn erg groot en volledige visfabrie-ken. Verder zijn er veel schapen. Die beesten hebben ab-solute voorrang en er één doodrijden kan je duur komen te staan. Je moet dan niet alleen het dode beest betalen, maar ook de nakomelingen die het had kunnen krijgen!... De natuur is ruig en overweldigend met wijdse vergezich-ten als het helder is. Bergbeklimmen is goed mogelijk, maar neem een stok mee om te voelen of het wel vaste grond is en een kompas. Het kan van het ene moment op het andere volkomen dicht gaan zitten van de mist, waar-bij je alle oriëntatie verliest. Uitglijden op een berghelling kan betekenen, dat je zonder meer in zee verdwijnt. Het noordwesten is het hoogst met de Slaettaratindur als hoogste top; 882 meter. Meestal zit die in de wolken. Ook de hoeveelheid neerslag hangt af van de plaats, waar je je bevindt. Het hoge noordwesten is het natst en het lage oostelijke deel het droogst. Er is weinig tijverschil; in Tórshavn ongeveer 20 cm, in Klaksvig ongeveer 40 cm. De getijstromen zijn echter verschrikkelijk met snelheden tot 12 knoop! Geen oord voor waaghalzerij...

	Heel tamme gans	Schapenvacht

De eilanden Hestur (rechts) en Sandoy komen onder hun wolkendeken vandaan.

		Kirkjubøur, tegenover het eiland Hestur. Hier wilde eens een bis- schop een echte domkerk hebben, maar het geld was te snel op.
Kirkjubøur - "Koningshoeve" - schuur en  deur met smeedijzeren beslag.

Wie van u ooit het boek van Timothy Severin over de Brendan-expeditie heeft gelezen, is daarin de naam "Trondur Patursson" tegen gekomen. Deze kunstenaar woont hier. Er is een heel oude naam voor Kirkjubøur; Brandarsvik (Sint Brandaanskreek). Er is een legende, maar waarschijnlijk is het een door ons niet meer begrepen ware gebeurtenis, over een Ierse monnik, die vanuit Ier-land, via Faröer naar Labrador voer. In elk geval lijkt het zeker te zijn, dat vóór de Noormannen er voet aan wal zetten, hier Ierse monniken woonden. Vandaar dat er een Ierse bisschop in Kirk-jubøur een domkerk wilde stichten. De arme eilandbewoners konden echter onmogelijk het hier-voor benodigde kapitaal bijeen brengen en bleef de kerk onafgebouwd. Een Britse wetenschap-per, Timothy Severin, meende dat het verhaal wel degelijk op waarheid berustte en bouwde op authentieke wijze een boot van speciaal hiervoor gelooid leer. Hij voer in twee etappes naar La-brador, via Faröer, met een overwintering op IJsland. Na een moeizame en gevaarlijke tocht rond Mykines en Vagar en vervolgens langs Tjørnuvik waren ze in Tórshavn aangekomen en in een ra-diopraatje hadden ze aangegeven best wel iemand van de eilanden als bemanningslid aan boord te willen hebben. Trondur meldde zich in Tórshavn prompt als bemanningslid aan. Deze zeer kun-dige en dicht bij de natuur levende zeeman bleek een zeer waardevolle aanwinst tijdens het ver-volg van de reis! - Rechts; detail van een stukje beeldhouwwerk in de buitenmuur van de ruïne.

De contrasten zijn groot; een fikse regenbui trekt over Saksunardalur, terwijl wij nog in de zon staan!

Ten opzichte van Shetland verschillen de plan-tensoorten niet zoveel van elkaar. De Oxyria is een plant, die alleen op Faröer en IJsland voor-komt. De orchideeën zijn wat groter en mooier, maar het is hier ook veel natter! De eilanden zijn op wat aanplant en enkele parken na, vol-ledig boomloos. De vogel hiernaast is een regen-wulp. Een zeer agressieve vogel, die constant schijnaanvallen uitvoert wanneer je in zijn terri-torium komt. Toen wij hierlangs kwamen ging hij vreselijk tekeer met veel lawaai en aanval-len. Toen hij er even voor ging zetten nam ik mijn kans waar en "schoot" dit plaatje...

Anton Coolen schreef de roman; "Dorp aan de rivier". Ik maak een plaatje; "Dorp op de brug"... De brug, die Streymoy met Eysturoy verbindt, is één van de twee bruggen, op wat duikers na, die er op Faröer te vinden zijn. Hij is 226 meter lang. De weg loopt achter het dorp Norðskali langs en keert daar in een haarspeldbocht terug om dan dwars door de berg erachter verder te gaan naar de andere kant van het eiland. Het is meteen ook de langste tunnel, 3½ km. De zeestraat tussen de beide eilanden is hier het smalst en bij springtij kan er een stroom lopen van 12 knoop! Als je dan tot de conclusie komt, dat je mast te hoog is....

Vorige pagina

Volgende pagina

[ Sign my Guestbook] - [Read my Guestbook ]
[Guestbook by TheGuestBook.com]

Search The Web This Site for